Jabłoń domowa
Jabłoń domowa (Malus domestica), to niewielkie drzewo o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym. Gatunek powstał na Kaukazie w skutek samoczynnego krzyżowania się dwóch dzikich jabłoni: Malus pumila (jabłoń niska) oraz Malus sylvestris (jabłoń dzika). W obrębie tego gatunku wyróżnia się około 10 000 odmian. W Polsce jest to najczęściej uprawiana roślina sadownicza. Poza odmianami przeznaczonymi do uprawy produkcyjnej, istnieje też wiele odmian typowo ozdobnych o dużych walorach dekoracyjnych kwiatów, owoców i liści. Jabłoń jest gatunkiem obcopylnym (do zapylenia niezbędny jest pyłek innej odmiany w obrębie tego samego gatunku). Drzewa te najlepiej owocują na stanowiskach słonecznych. Preferują gleby umiarkowanie wilgotne, przepuszczalne o pH 6,2 - 6,7. Poziom wód gruntowych dla drzew na podkładkach karłowych nie powinien przekraczać 100cm, a na podkładkach półkarłowych i silnie rosnących 150 - 160cm. Naturalnie jabłoń tworzy szeroką i gęstą koronę. Jednak systematyczne i umiejętne cięcie drzew wpływa korzystnie na regularność owocowania, wielkość owoców i ich wybarwienie. Zależnie od odmiany owoce mają różny kształt, kolor, smak oraz termin dojrzewania (od czerwca do października).
