BARWY JESIENI

czyli jak ubarwić ogród jesienią - subiektywna lista najciekawszych roślin

Pięknie przebarwione i opadające liście, to wyraźny sygnał, że nadeszła jesień. Dzień stał się krótszy, często pochmurny, zakończył się okres kwitnienia krzewów i bylin, zrobiło się szaro i ponuro. Jak zatem o tej porze roku wprowadzić do ogrodu jeszcze trochę radości i koloru? Recepta jest prosta. Jesienne oblicze ogrodu ocieplimy dzięki krzewom o przebarwiających się liściach. Mamy tu do dyspozycji pełną paletę barw: od ciepłej żółci, przez płomienny pomarańcz, aż po ognistą czerwień. Istnieją również odmiany, na których zaobserwujemy odcienie różu i fioletu. Jakie rośliny pozwolą uzyskać taki efekt? Poniżej mała podpowiedź, czyli subiektywna lista najciekawiej przebarwiających się roślin.

FOTERGILLA WIĘKSZA

(Fothergilla major)

To rozłożysty krzew osiągający 1,5 - 2 m wysokości oraz podobną szerokość. Fotergila zakwita na początku V wraz z pojawieniem się liści. Kwiaty ma białe, zebrane w puszyste, kłosowate kwiatostany. Wydzielają one przyjemny, miodowy zapach. Skórzaste, jasnozielone liście stają się szczególnie dekoracyjne jesienią, kiedy przebrawiają się na różne odcienie żółci i czerwieni. Fotergila najlepiej rośnie na wilgotnych, próchnicznych glebach, o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5 - 6,5).

DEREŃ KANADYJSKI

(Cornus canadensis)

To niska, płożąca się krzewinka, osiągająca 0,1 - 0,2 m wysokości. Dereń kanadyjski ma ciemnozielone liście, które w łagodne zimy mogą utrzymywać się aż do wiosny. Jesenią przybierają one ciekawą, purpurowofioletową barwę. W czerwcu na krzewince rozwijają niepozorne kwiatki z czterema dekoracyjnymi podsadkami przypominającymi okazałe, białe płatki. Kuliste, jaskrawoczerwone, zebrane w grona woce dojrzewają końcem VIII. Roślina rozrasta się za pomocą rozłogów. Preferuje gleby wilgotne, ale przepuszczalne, o lekko kwaśnym odczynie.

CZEREMCHA POSPOLITA 'COLORATA'

(Prunus padus)

To średniej wielkości drzewo o zaokrąglonej koronie, dorastające do 10 m wysokośc i i 8 m szerokości. Liście odmiany 'Colorata' są eliptyczne, młode czerwonobrązowe, później stają się brunatnozielone. Jesienią natomiast przebarwiają się piękny, rzadko spotykany purpurowofioletowy kolor. W maju rozwijają się drobne, różowe kwiaty zebrane w pachnące grona. Gatunek ten wymaga gleby próchnicznej i wilgotnej. Jest odporny na zanieczyszczenia powietrza.

ZADRZEWNIA BEZOGONKOWA 'BUTTERFLY'

(Diervilla sessilifolia)

To średniej wielkości krzew, osiągający 1,5 m wysokości, przy tej samej szerokości. Odmiana 'Butterfly' ma soczyste, ciemnozielone liście, które jesienią przebarwiają się na intensywny, czerwony kolor. Latem, od VI do VIII, na jednorocznych pędach rozwijają się drobne, żółte kwiaty, zebrane w gęste podbaldachy. Zadrzewnia jest rośłiną miododajną, wabi liczne motyle i inne owady. Najlepiej rośnie na żyznych, próchnicznych glebach, ale toleruje także ubogie i piaszczyste podłoże.

TAWUŁA BRZOZOLISTNA

(Spiraea betulifolia)

To nieduży, zwarty krzew osiągający 0,8 - 1 m wysokości, przy nieco większej szerokości (dorosłe krzewy są szersze niż wyższe). Jego drobne, zielone liście kształtem przypominają liście brzozy. Jesienią zanim opadną przebarwiają się na intensywny, ogniście czerwony kolor. W VI na sztytach zeszłorocznych przyrostów rozwijaą się białe kwiaty zebrane w płaskie kwiatostany. Gatunek ten jest tolerancyjny w stosunku do gleby, dobrze rośnie na glebach przeciętnych.

TRZMIELINA FORTUNE'A 'EMERALD'N GOLD'

(Euonymus fortunei)

To niska, zimozielona krzewinka, ciesząca się dużą popularnością. Osiąga 0,4 m wysokości i 0,7 m szerokości. Dzięki płożącym się po ziemi pędom tworzy zwarte kobierce. Liście drobne, ciemnozielone z szerokim żółtym marginesem. Jesienią przebarwiają się na rzadko spotykany, różowy kolor. Trzmielina Fortune'a jest tolerancyjna w stosunku do gleby. Może wspinać się po podporach do wysokości 3 m.

KALINA KORALOWA 'ROSEUM'

(Viburnum opulus)

To duży, rozłożysty krzew, osiągający 4 m wysokości. Na krzewach odmiany 'Roseum' w V rozwijają się białe kwiaty, zebrane w duże, kuliste kwiatostany. Gatunek ten zazwyczaj sadzony jest właśnie ze względu na walory kwiatowe. Jednak jego niewątpliwym atutem jest także jesienne wybarwienie liści, które pod koniec sezonu wegetacyjnego stają się szkarłatnopurpurowe. Kalina koralowa preferuje gleby żyzne i wilgotne, o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5 - 6,5). Toleruje warunki miejskie.

WIŚNIA GRUCZOŁKOWATA 'ALBA PLENA'

(Prunus glandulosa)

To średniej wielkości krzew osiągający 1,5 m wysokości, przy podobnej szerokości. Z prostych, cienkich i słabo rozgałęzionych pędów wyrastają zielone, lancetowate liście. Jesienią przebrawiają się na wyrazisty żółtobrązowy kolor. W maju na zeszłorocznych pędach, jeszcze przed liścmi, rozwijają się pełne, czysto białe kwiaty. Swoim kształtem przypominają kwiaty migdałka, dlatego też krzew ten potocznie nazywany jest często biłaym migdałkiem. Gatunek ten ma niewielkie wymagania glebowe.

MIŁORZĄB DWUKLAPOWY

(Gingko biloba)

To spore drzewo osiągające w klimacie Polski 10 - 12 m wysokości. Gatunek ten ma charakterystyczne wachlarzowate liście, u góry delikatnie wcięte, z dwoma klapami, osadzone na długich ogonkach liściowych. Ich kolor zależny jest od pory roku. Wiosną są jasnozielone, później ciemnieją by na jesień przybrać piękną, złocistożółtą barwę. Miłorząb ma przeciętne wymagania glebowe i wilgotnościowe. Jest odporny na mrozy, zanieczyszczenie powietrza oraz choroby i szkodniki.

KRZEWUSZKA CUDOWNA 'WINGS OF FIRE'

(Weigela florida)

To średniej wielkości krzew o zwartym pokroju. Osiągający do 1,5 m wysokości i szerokości. Tworzy liczne, wzniesione pędy. Liście odmiany 'Wings of Fire' są duże, wiosną soczystozielone, z czasem delikatnie  brązowieją. Jesienią zaś całkowicie zmieniają kolor przybierając ognistą, winnoczerwoną barwę. Nieliczne różowe, dzwonkowate kwiaty pojawiają się w V - VI. Gatunek ten preferuje gleby żyzne i wilgotne. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i półcienistych.